Ongeveer 400 liter roggemeel betaalde Schmallenberg voor de aankoop van de bovenste molen buiten de stadsmuren. Dit staat in het register van de Westfaalse maarschalk. Slechts ongeveer honderd jaar eerder was de kleine nederzetting aan de Lenne opgewaardeerd: De aartsbisschop van Keulen had hier een kasteel gebouwd; er ontstond een stad. De verschillende molens speelden een rol in deze ontwikkeling: om ze aan te drijven, werd de Lenne In 1553 moest de Bovenste Molen worden herbouwd Werden, voor een bedrag van 45,5 mark. Aan het begin van de 20e eeuw werden de waterraderen vervangen door turbines. Efficiëntere grote molens namen het werk toen over. Aan de exploitatie van de molen kwam uiteindelijk een einde toen de bovenste dam in december 1961 door een overstroming werd verwoest. De gracht werd gedempt en de technische uitrusting ontmanteld. Vandaag is er bijna niets meer over van de voormalige molen.

De Heute-Mühle is een Sauerlands vakwerkgebouw uit 1553. De funderingsmuur van breuksteen ondersteunt twee vakwerkverdiepingen, die al vroeg werden gepleisterd en bekleed met leisteen. In de loop der eeuwen werd het gebouw voortdurend uitgebreid en verbouwd. De familie van de huidige eigenaars voegde vakwerkverdiepingen toe aan de uitbreiding, waaronder vroeger de drukverlagende afvoersloot liep. Drie boogramen zijn bewaard gebleven. De gracht onder de aanbouw werd in de jaren 1960 gedempt. De loop ervan kan worden gevolgd langs de oprijlaan. De drempel waar de oprijlaan de weg ontmoet is een voormalige brugpijler. Een molensteen vormt het opstapje bij de voordeur naar de straat. De leistenen bekleding van de muren werd alleen behouden op de tweede verdieping tijdens de laatste renovatie en werd toegevoegd aan de achterkant van het huis. De eigenlijke molen en bakkerij bevonden zich in het linkerdeel van het gebouw gezien vanaf de straat.

Vandaag bezoeken kinderen de vakantieboerderij Heute-Mühle. Vroeger had de molenaar boeren te gast. Hij maalde hun graan tot meel of bloem en kreeg er een kwart van terug. "Maal, maal, maal fijn, het vierde graan is van mij" is het traditionele gezegde. In latere jaren was er een molenbakker, zodat er direct brood werd gebakken voor de boerderijen. Traditioneel verhuurde de stad de molen aan een burger voor telkens 7 jaar. Dit veranderde in 1836 toen Anton Willmes de molen erfpachtte en hem langer aanhield. Rond 1850 kocht de molenaar Franz Heyte (=Heute) de molen. Hij is een voorouder van de huidige eigenaarsfamilie. Na een overstroming bouwden zijn dochter Franziska en haar man Willi Richter de molen om tot een boerderij met vee. Richters zoon Gerhard opende ook een pension in 1975. Gerhard's dochter Karin Salamon en haar gezin veranderden de boerderij in 2006 in een vakantieboerderij.